Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

... " Έχω ένα όνειρο " ...

*
Cosmina  Furchi Gliatas
***
*
"I have a dream"
“Έχω ένα όνειρο”, ένα όμορφο όνειρο που θα ήθελα να πραγματοποιηθεί. Δεν πρόκειται για κάτι προσωπικό, μια επιθυμία που θα ήθελα να εκπληρωθεί, αλλά για κάτι που θα έφερνε πολύ μεγάλη ευτυχία όχι μόνο σε μένα αλλά και σε πολύ κόσμο.

“Υιοθετήστε” ένα σχολείο ή ένα γηροκομείο. Αυτό είναι το όνειρό μου, μα, δυστυχώς, δεν μπορώ να το πραγματοποιήσω μόνη μου, οπότε ζητώ τη βοήθειά σας, τη βοήθεια των εκλεγμένων εκπροσώπων του ελληνικού λαού, τους βουλευτές. Αυτή είναι μια ανοικτή επιστολή προς σε εσάς, κύριοι βουλευτές.

Τι το ορθότερο και ωραιότερο θα μπορούσατε να κάνετε για τα παιδιά ή τους ηλικιωμένους σε αυτή τη χώρα; “Υιοθετήστε” ένα σχολείο ή ένα γηροκομείο, ώστε να βγουν αληθινά τα λόγια σας και για τα περήφανα γερατειά – όπως τα αναφέρετε τακτικά στις ομιλίες και πολιτικές συγκεντρώσεις σας.

Κανονικά θα έπρεπε να λέω να υιοθετήσετε και κάνα σκυλάκι, όπως κάνουν οι Αμερικανοί, αλλά ας μείνουμε σε αυτά - προς το παρόν και μετά αργότερα βλέπουμε. Διαθέστε ένα ασήμαντο για σας μηναίο ποσό, από τον υψηλό σας μισθό, και χαρίστε ένα κουλούρι κι ένα χυμό στο κάθε παιδί σε κάθε δημόσιο σχολείο, εκεί όπου υπάρχει πολύ ανάγκη ή σε κάθε ηλικιωμένο σε γηροκομείο. Μπορεί να μη σας δουν αυτά τα παιδιά ποτέ, μπορείτε άνετα να κρυφτείτε από τα μάτια τους, αλλά από τα μάτια των παιδιών σας δε θα μπορέσετε να το κάνετε. Έχετε φροντίσει για τα παιδιά σας και για τα εγγόνια σας, οπότε βοηθήστε για να μεγαλώσουν τα παιδιά και να επιβιώσουν οι ηλικιωμένοι αυτής της χώρας. Μην τους ξεχάσετε. Αυτοί είναι οι πιο απροστάτευτοι σε καιρούς και συνθήκες πολέμου, οι ενήλικοι όπως ξέρετε βρίσκονται στη μάχη.

Ναι, κύριοι βουλευτές, γιατί μπορεί να μην γίνεται μάχη στα βουνά της Πίνδου ή αλλού, με ντουφέκια όπως παλιά, αλλά πρόκειται για ένα άλλο είδος πολέμου που κάθε μέρα έχει πολλά θύματα …Μην πάτε στο Μέγαρο Μουσικής για ένα μήνα, κόψτε το sushi, δε θα είναι και το τέλος του κόσμου να αλλάξετε μερικές συνήθειές σας για το γενικότερο καλό. Δεν είναι υποτιμητικό να ακούτε κάνα ρεμπέτικο τραγούδι σε καμιά ταβερνούλα και να φάτε καμιά ρέγκα με τσίπουρο, όπως κάνατε παλιά στα χωριά σας, πριν να σας καλέσει το καθήκον σας στην πρωτεύουσα. Αλλιώς, αν αυτό το θέμα δεν σας αγγίζει, να φροντίσετε να μας απαλλάξετε από την εικόνα σας ενόψει του Πάσχα μέσα σε κάποιο ναό, σε κάποιο κοσμοπολίτικο νησί να κρατάτε τις λαμπάδες σας, παρέα με τη φαμίλια σας, ώστε να περνάτε το μήνυμα τις “Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια”, περιμένοντας μια Ανάσταση…

Λέω να μας απαλλάξετε, γιατί πρόκειται για μια πολύ προσωπική στιγμή της ζωής σας, κάτι που εσείς έχετε την τύχη να γιορτάσετε, ενώ δυστυχώς πολλοί είναι εκείνοι που παραμένουν καθηλωμένοι σε μια “Μεγάλη Παρασκευή” που τους χάρισε η λανθασμένη πολιτική σας των τελευταίων χρόνων. Τι νόημα έχει να σας φιλάνε το χέρι, σαν να είστε Πάπας ή Πατριάρχης, Ιερέας ή, όπως συνηθίζεται στη χώρα μου, στους “Νονούς”; Τι νόημα έχει η περιοδεία σας ανήμερα της ημέρας του Πάσχα στα διάφορα στρατόπεδα, ώστε να γίνεστε πρωταγωνιστές, μπροστά σε δεκάδες κάμερες που σας απαθανατίζουν, να τιμάτε τις διάφορες παραδόσεις αυτού του τόπου; Είστε υποχρεωμένοι να φροντίσετε όχι μόνο όσους σας τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά όλο τον ελληνικό λαό -γιʼ αυτό εξάλλου ορκιστήκατε στην αρχή του λειτουργήματός σας. Δε σας ανάγκασε κανείς να πολιτευτείτε, δε σας έσυρε κανείς και σας καθήλωσε άθελά σας “ισόβια” σε μια πολυθρόνα για να σας φορτώνουν με τα βάσανά τους. Μόνοι το επιλέξατε αυτό, αφήσατε το επάγγελμά σας, τις δουλειές σας, (όσοι από εσάς είχατε) και παρακαλέσατε, κοπιάσατε από τα μπαλκόνια, βραχνιάσατε και ζητήσατε να σας εμπιστευτούν για να υπηρετήσετε τη Χώρα, να την προστατεύετε, να μάχεστε για την ελευθερία της. Αυτό μας λέτε ότι κάνετε από τα διάφορα παράθυρα στους τηλεοπτικούς σταθμούς, όπου εμφανίζεστε κάθε μέρα. Μην ξεχάσετε ότι δεν πρέπει να σώζετε μόνο τη Χώρα, σαν κάτι αόριστο εντός περιορισμένων συνόρων, αλλά και τους πολίτες της, αυτούς που πρέπει να βάλετε πάνω από όλα, πραγματικά στην πράξη και όχι μόνο σαν σλόγκαν μιας εκλογικής εκστρατεία σας. “Υιοθετήστε” ένα σχολείο ή ένα γηροκομείο. Κάντε το τουλάχιστο για τη σωτηρία της ψυχής σας …“Κι εμείς οι ίδιοι αισθανόμαστε πως αυτό που κάνουμε είναι σταγόνα στον ωκεανό. Αλλά ο ωκεανός θα ήταν μικρότερος αν έλειπε αυτή η σταγόνα.”(Μητέρα Τερέζα,1919/1997. Καθολική καλόγρια, φιλάνθρωπος και Αγία).όπως ξέρετε και όπως λέει ένα διάσημο ελληνικό τραγούδι, πρόκειται για “μεγάλο πράγμα”…

Πέρα από κάθε ιδεολογία, κάθε κομματικό πρόγραμμα πρέπει να έχετε ως στόχο τον άνθρωπο, πριν από κάθε Αριστερά ή από κάθε Δεξιά ή Κέντρο, έρχεται η ανθρωπιά. Πρέπει να είστε περήφανοι για το λαό της χώρας σας, που κάθε μέρα δίνει την ψυχή για το συνάνθρωπό του, για το διπλανό του. Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε ενορία, σε κάθε παρέα, ο κόσμος προσφέρει όσο μπορεί για να ανακουφίσει τον πόνο του άλλου, προσφέροντας αλληλεγγύη και ανώνυμα, σιωπηλά καρφώνουν κάθε μέρα στο γιακά της καρδιάς τους ένα παράσημο, εκείνου του ανθρώπου, του Θεόσταλτου. Δε φτάνει όμως πλέον αυτό, δεν μπορεί να προσφέρει άλλο ο φτωχός, ο αδύναμος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος, ο δημόσιος υπάλληλος, για τον απλό λόγο ότι του στερήθηκε, μαζί με πολλά άλλα ακόμα, κι αυτό το δικαίωμα. Οπότε, βάλτε ένα χαράτσι στον εαυτό σας, ένα φόρο τιμής για τους υψηλούς μισθούς. Δε θα πρέπει να χάνετε πολύ χρόνο για το ψάξιμο, εφόσον έχετε ήδη τη λίστα που σας διευκολύνει στον εντοπισμό τους, τους τόσο τυχερούς και άξιους. Να έχετε φιλότιμο, ώστε να σας συγχαρούν ακόμα και οι φίλοι σας Ευρωπαίοι, που γνωρίζουν γιʼ αυτή την ελληνική αρετή.

Σας το ζητώ επειδή μας δείξατε ότι δε σας είναι αδιάφοροι, από τη στιγμή μάλιστα που πρωταγωνιστούν στις διάφορες προεκλογικές σας εκστρατείες και τους συναντάτε, φωτογραφίζεστε μαζί τους, τους αγκαλιάζετε σε κάθε σας περιοδεία σε όλα τα μέρη που επισκέπτεστε για να γίνεστε αποδεκτοί από τους ψηφοφόρους σας. Κάντε κάτι για τα λιγότερο τυχερά παιδιά της Ελλάδας, ώστε να μη σας λένε οι εκάστοτε κακές γλώσσες, φτηνούς υποκριτές. Για αυτά τα παιδιά που όλο και περισσότερο ρωτάνε: “Γιατί μαμά, γιατί μπαμπά δεν έχουμε λεφτά για να αγοράσουμε φαγητό”; Μπορεί οι γονείς τους να έχουν χορτάσει από τις υποσχέσεις κάποιων αρκετών συνάδελφων σας πολιτικών, αλλά τα παιδιά παραμένουν νηστικά, γιατί οι γονείς τους αναγκάστηκαν να πληρώσουν το λογαριασμό για το φαγοπότι στο “Εστιατόριο, η Ελλάς” όπου “κάποιοι πολιτικοί ” μαζί τα φάγανε παρέα με τους ξένους καλεσμένους τους …
---

πηγή: aixmi.gr
---
*

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου