*
Ανασυγκρότηση
***
*
Που έκανε μια μιντιακή αυτοκρατορία να καταρρεύσει - Στις 26 Ιουλίου σε πλειστηριασμό ο «Πήγασος» κομμάτι-κομμάτι - Η εκδοτική επιχείρηση που κάποτε καθόριζε τις ισορροπίες στα ελληνικά ΜΜΕ βρίσκεται στα χέρια των τραπεζών, λόγω χρεών 160 εκατ. ευρώ
Τα γραφεία της εφημερίδας «Εθνος» στη Μεταμόρφωση Χαλανδρίου τις τελευταίες εβδομάδες μοιάζουν με έρημο τοπίο σαρωμένο από ορμητικό τυφώνα.
Στο ευρύχωρο γραφείο του εμβληματικού εκδότη και δημιουργού της εφημερίδας Γιώργου Μπόμπολα δεν κουνιέται φύλλο. Παρόμοια δυσοίωνη ακινησία επικρατεί σιωπηλά και στο γραφείο του ιδιοκτήτη του εκδοτικού ομίλου Φώτη Μπόμπολα στον ίδιο όροφο. Από τη μεριά του ο τελευταίος, ως μεγαλομέτοχος της επιχείρησης και νυν εκδότης, έχει βάλει λουκέτο. Απαγορεύει πλέον την είσοδο στους 400 απεργούς και απλήρωτους επί πέντε μήνες εργαζομένους στις κτιριακές εγκαταστάσεις. Για τις οφειλόμενες δεδουλευμένες αποδοχές τους δεν κάνει καν κουβέντα. Αντίθετα, επιμένει να δηλώνει ότι προτιμά να πτωχεύσει ο Πήγασος παρά να ξαναβάλει χρήματα στο συγκρότημα.
Ηδη η εκδοτική επιχείρηση που διαφέντευε έως προσφάτως το επιδραστικό MEGA CHANNEL και καθόριζε τις ισορροπίες στα ελληνικά ΜΜΕ βρίσκεται στα χέρια των τραπεζών λόγω των συσσωρευμένων χρεών που ξεπερνούν πλέον τα 160 εκατ. ευρώ. Και όπως όλη η πιάτσα κουβεντιάζει, βαριά ευθύνη φέρει η πολύπλοκη σχέση μεταξύ πατέρα και γιου, που κατέληξε να έχει ολέθριες συνέπειες σωριάζοντας τον άλλοτε κραταιό όμιλο στα σημερινά συντρίμμια του. Τίποτε το παράδοξο. Συμβαίνει κάθε τόσο και στις καλύτερες, μικρές ή μεγάλες, ευκατάστατες ή φτωχές, οικογένειες. Λαχαίνει ακόμη και στις πιο συμβιωτικά ειδυλλιακές, συναισθηματικά αρμονικές και λειτουργικά τακτοποιημένες. Η πολυφωνία των ιδιοσυγκρασιακά αντιφατικών πλευρών των μελών τους πληγώνει ενίοτε τις τρυφερές σχέσεις και δοκιμάζει τους άρρηκτους δεσμούς αίματος της φαμίλιας. Απογοητεύσεις, προσωπικά στοιχήματα, διαφορετικά βιώματα, κορεσμοί, ανταγωνισμοί, συγκρούσεις, διαφωνίες και ρήξεις βγάζουν ενίοτε σκελετούς από το κοινό ντουλάπι που δεν θα φανταζόταν ακόμη και η πιο πλήρης μηχανορραφιών τηλεοπτική σαπουνόπερα.
Αναπόφευκτα, σε έναν μιντιακό χώρο που άλλοτε παλλόταν από έξαψη, ενέργεια και δημιουργική ζωντάνια δεσπόζει πια μια ατροφική ηρεμία που διακόπτεται σποραδικά από το βουητό των διερχόμενων αυτοκινήτων από τη διπλανή Αττική οδό. Στα 88 του χρόνια ο πατριάρχης της οικογένειας Γιώργος Μπόμπολας φέρει βαρέως που η εφημερίδα την οποία έχτισε το 1981 δεν κυκλοφορεί στα περίπτερα εδώ και τρεις εβδομάδες. Σε κάθε ευκαιρία φέρεται να πνέει μένεα κατά του γιου του, λέγοντας οργισμένος σε στενό κύκλο έμπιστων προσώπων ότι «μου έκανε την εφημερίδα ‘‘Αυγή’’. Εγινε αυλάρχης του Τσίπρα, του πήρε τα μυαλά ο Φλαμπουράρης και ιδού τα αποτελέσματα!». Υπάρχουν, άλλωστε, αυτόπτες μάρτυρες μιας ακόμη θυελλώδους σκηνής από το σίριαλ της μεταξύ τους διελκυστίνδας για να πιστοποιήσουν το μέγεθος της οξύτατης αντιπαράθεσής τους.
Τον Δεκέμβριο του 2014, έναν μήνα προτού στηθούν οι εθνικές κάλπες, όταν ο πατέρας πληροφορήθηκε ότι ο γιος του θα συναντούσε τον πιθανότερο νικητή των εκλογών Αλέξη Τσίπρα, περιφερόταν έξαλλος στους διαδρόμους καταφερόμενος εναντίον του παρασκηνιακού φλερτ του διαδόχου του με τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενας τετραπέρατος επιχειρηματίας με τετράγωνη λογική, αλύγιστο πείσμα και ανεξάντλητη υπερδραστηριότητα αντιλαμβανόταν ότι τα νταραβέρια με όσους τον είχαν ενοχοποιητικά εκφοβίσει και απειλητικά στοχοποιήσει δεν θα είχαν καλό τέλος. Μαινόμενος και κατακόκκινος, στα πρόθυρα έκρηξης, κάλεσε σύσκεψη επιτελικών στελεχών -ενόσω η γραμματέας του, η Ντίνα, ετοιμαζόταν να του προσφέρει επειγόντως ένα υπογλώσσιο και αφού ξεθύμανε κατέληξε ζητώντας τη διαμεσολάβησή τους: «Πέστε παρακαλώ στον Φώτη ότι κάνει πάλι λάθος. Εξηγήστε του μήπως και καταλάβει - πριν να είναι αργά».
Ηταν η μόνιμη επωδός του, για να μην αναγκάζεται να διαπληκτίζεται δημοσίως μαζί του, στις νωπές κρίσεις με τον γιο του, οι οποίες μετά από έναν μήνα εκεχειρίας επανέρχονταν δριμύτερες. Αντιθέτως η απειλή ρουτίνας του Φώτη Μπόμπολα περιοριζόταν στο «Θα το κλείσω», εννοώντας τον Πήγασο. Ενα σχεδόν μηρυκαστικό ρεφρέν το οποίο συνόδευε με τη χαρακτηριστική χειρονομία να βγάζει τα κλειδιά από την τσέπη μόλις αισθανόταν ότι στριμωχνόταν από εργαζομένους, προμηθευτές και τραπεζίτες. Οσοι από τους τελευταίους, πάντως, προσέτρεχαν με αμυδρή ελπίδα δικαίωσης προς τον πατέρα παραλάμβαναν την εξίσου κλισέ διατύπωση ότι «γνωρίζω τον τρόπο με τον οποίο έχω μεγαλώσει τα παιδιά μου και εκτιμώ ότι και εκείνα θα ανταποκριθούν στις περιστάσεις». Ετσι κι αλλιώς, ο Γιώργος Μπόμπολας είχε χάσει κάθε έλεγχο στα εκάστοτε πειράματα του Φώτη Μπόμπολα, ενώ συχνά γινόταν αποδέκτης των απαξιωτικών σχολίων εκ μέρους του βλαστού του, σε στυλ «δεν καταλαβαίνει ο γέρος!».
Ο πατέρας Γιώργος Μπόμπολας, πάντως, θεωρείται εμβληματικό πρόσωπο-συνώνυμο της διαπλοκής, καθώς ήταν αυτός που αναλάμβανε την κατασκευή δημοσίων έργων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και ταυτόχρονα είχε μια εκδοτική αυτοκρατορία. Οι κακές γλώσσες τού απέδωσαν τον χαρακτηρισμό «νταβατζής» και αντίστοιχα στον γιο του Φώτη «μαθητευόμενο νταβατζόπουλο» που πουλάει προστασία με τις πλάτες των άλλων χωρίς να κατέχει το άθλημα. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν μάλιστα ότι ο ίδιος έλεγε ότι θα είναι «τροχονόμος» (δηλαδή ρυθμιστής) στις μπίζνες της εποχής ΣΥΡΙΖΑ.
Τα προμηνύματα της κατάρρευσης της εκδοτικής επιχείρησης που θα διέσχιζε πρώτα τις Συμπληγάδες είχαν διαφανεί από τις αρχές του νέου αιώνα, όταν ο Φώτης Μπόμπολας πήρε τον έλεγχο της εταιρείας και βαθμιαία το πηδάλιο των χειρισμών της.
Ο πατέρας του συνέχισε κάθε ημέρα να βρίσκεται στο γραφείο, παρότι συνήθιζε για πολλά χρόνια να σηκώνεται από τις 5 το πρωί και να πηγαίνει στα εργοτάξια, ώστε να τον βρίσκουν εκεί οι εργάτες όταν έφταναν στις 6.30 για να δουλέψουν. Μετά ερχόταν στο γραφείο της εφημερίδας, τα ηνία της οποίας είχε προαποφασίσει να παραδώσει στον μεγαλύτερο γιο του, όσο κι αν οι δυο τους διέφεραν τόσο σε χαρακτήρα και ταμπεραμέντο όσο και σε συμπεριφορά.
Με καταγωγή από τη Μάδαινα του Δήμου Μεσσήνης και μεγαλωμένος στον Πειραιά, ο Γιώργος Μπόμπολας, το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά αριστερής αντιστασιακής οικογένειας που γνώρισε κατατρεγμούς και στερήσεις, κατάφερε, παρότι ξεκίνησε από χαμηλά και με φάκελο κομμουνιστή στην Ασφάλεια, να εξελιχθεί σε αυτοδημιούργητο και επιτυχημένο επιχειρηματία.
Απόφοιτος του Πολυτεχνείου, ίδρυσε το 1977 την κατασκευαστική εταιρεία Ακτωρ ανοίγοντας νέους, προσοδοφόρους δρόμους στο αργοκίνητο και κλειστό σύστημα των δημόσιων προμηθειών. Ανθρωπος της πιάτσας, ορθολογιστής, εγκρατής, αλλά γαλαντόμος και κυρίως οξύνους, ξεδίπλωσε το ταλέντο του πέρα από τις μπουλντόζες και τις μπετονιέρες του τομέα των εργολαβιών στον διευρυμένης επιρροής κλάδο των ΜΜΕ. Το 1981 δημιούργησε την πρωτοποριακή για την εποχή πολύχρωμη εφημερίδα ταμπλόιντ «Εθνος», που έκανε ασύλληπτα κυκλοφοριακά ρεκόρ καθώς συνδέθηκε με το ορμητικό ρεύμα της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου. Οκτώ χρόνια αργότερα ακολούθησε η ανάληψη, μαζί με άλλους παραδοσιακούς εκδότες, της για πρώτη φορά προσωρινής άδειας για τη λειτουργία ιδιωτικής τηλεόρασης.
Ο πρώτος ελληνικός τηλεοπτικός ιδιωτικός σταθμός πανελλαδικής εμβέλειας με την ονομασία MEGA, τον οποίο με περηφάνια καυχιόταν ότι ο ίδιος έστησε, εξέπεμψε το σήμα του στις οθόνες της επικράτειας στα τέλη του 1989. Ο άνθρωπος που απεχθανόταν να αποκαλούν «μεγιστάνα», όσο κι αν εμπνεόταν από το μαχητικό επονίτικο πνεύμα των νεανικών του χρόνων, ενσάρκωνε πλέον την αίγλη του επιχειρηματία που γνώριζε εκ του σύνεγγυς τους εκάστοτε τελετουργικούς κώδικες των διαδρόμων της εξουσίας. Την ίδια περίοδο ο πρωτότοκος γιος του Φώτης, με πρωτοποριακή, καινοτόμα και συχνά περιπετειωδώς ανατρεπτική αντίληψη για τις στερεότυπες επιχειρηματικές δραστηριότητες, προτιμούσε τη διάνοιξη του δικού του ατίθασου μονοπατιού. Πρωτεργάτης αλλά και συμμέτοχος σε επιχειρήσεις της διασκέδασης και του θεάματος, έχτιζε το δικό του προφίλ στη σόουμπιζ.
Υπήρξε, μεταξύ άλλων, ιδιοκτήτης του εμβληματικού συναυλιακού κλαμπ «Ρόδον», στην οδό Μάρνη, καθώς και του πολυχώρου «Στοά» στην Πατησίων και Κοδριγκτώνος γωνία. Ωστόσο το διαφορετικό όραμα μεταξύ πατέρα και γιου, από το οποίο αντλούσαν κατευθυντήριες πορείες, έφερε αμφότερους σε διενέξεις. Ο πατέρας ήταν πιο στοχαστικός, μιλούσε για ξένες αγορές, χρηματιστήρια, νομίσματα, κατασκευές, σχολίαζε την Ιστορία, την πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις με την ίδια άνεση που απήγγελλε από στήθους ποιήματα του Καβάφη και άλλων γνωστών Ελλήνων ποιητών. Ο γιος ήταν πιο άμεσος και πιο απλός, σχεδόν φλατ στις λιτές, αχρωμάτιστες τοποθετήσεις του, ενώ μονίμως ήθελε να αναπτύξει τα συνήθως θολά, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας δικά του άμεσα σχέδια, λένε όσοι τους συναναστράφηκαν από κοινού. Είχε όμως και τα δίκια του σε ό,τι αφορούσε τον εκσυγχρονιστικό εμπλουτισμό της εταιρείας με φρέσκες ιδέες.
Στο κάτω-κάτω πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Πήγασος Εκδοτικής, κάτοχος των μετοχών της οικογένειας στο κανάλι και πλειοψηφών μέτοχος του MEGA ήταν. Θα έκανε ό,τι γούσταρε σε ό,τι ήταν δικό του. Εβρισκε νέα στελέχη και ακουμπούσε πάνω τους. Βασιζόταν σε αυτούς με τυφλή εμπιστοσύνη. Οταν, όμως, αυτοί τον παρέσυραν σε υπερβολικά έξοδα, ο πατέρας γινόταν έξαλλος. Δεν καταλάβαινε γιατί ο γιος του εμπιστευόταν για συμβουλές περισσότερο από αυτόν έναν ξένο. Και ενόσω ο Φώτης προστάτευε τις επιλογές του, ο κύριος Γιώργος -όπως τον αποκαλούσαν στο συγκρότημα- τις αμφισβητούσε καλλιεργώντας μόνιμες εστίες σύγκρουσης, που όσο γρήγορα έσβηναν, άλλο τόσο σύντομα αναζωπυρώνονταν. Και βέβαια ο πατριάρχης της οικογένειας ήταν καχύποπτος -ενδεχομένως δικαιολογημένα- για τις «ειδικές τραβηχτικές» και τη σπατάλη χρημάτων που κυριολεκτικά πετιούνταν με ευθύνη του γιου του από το παράθυρο. Ο ίδιος μπορεί να χρησιμοποιούσε το εκδοτικό του δημιούργημα, αλλά δεν το απομυζούσε. Μυθικός έχει μένει στις εγκαταστάσεις του Χαλανδρίου ο άγριος καβγάς του πατέρα με κορυφαίο στέλεχος επιλογής του γιου. Τον είχε αρπάξει από το πέτο και τον στριφογύριζε μέσα στο γραφείο του φωνάζοντας: «Πες μου γιατί με κλέβεις».
Η γραμματέας τρόμαξε τόσο που κάλεσε τη φρουρά του τρεις φουσκωτούς που στάθηκαν με το αυτί κολλημένο πάνω στην πόρτα του γραφείου, μήπως και χρειαστεί να επέμβουν για να προλάβουν εκτεταμένες χειροδικίες. Προφανώς σε τέτοιες συνθήκες ανταγωνιστικών παθών προκοπή δεν γίνεται. Εξάλλου στο υπόβαθρο των μεταξύ τους αντιμαχιών στεκόταν τσιμενταρισμένο το χρήμα. Οχι πως ο Φώτης ήταν οικονομικό αποπαίδι σε σχέση με τον μικρότερο αδελφό του, Λεωνίδα, ισχυρό μέτοχο της κατασκευαστικής Ελλάκτωρ. Ανεξάρτητα από το αν ο πατέρας του μιλούσε με τρυφερότητα για την αγαπημένη του κόρη Μαρία και εκθείαζε τις σπουδές του βενιαμίν, ενώ στις όποιες επιτυχίες του πρωτότοκου απέφευγε να αναφερθεί, ο Φώτης και ένα υπέροχο 25μετρο σκάφος τύπου Swan έχει στην κατοχή του και σωστό πύργο διαθέτει στο Παλαιό Ψυχικό. Ωστόσο, λέγεται ότι στην περίπτωση της συμμετοχής του στη λίστα Λαγκάρντ ζορίστηκε οικονομικά. Και φυσικά μόνο στα πιο παράτολμα όνειρά του θα μπορούσε να είναι κάτοχος του αμύθητου, λόγω των αστρονομικών μερισμάτων, «πόθεν έσχες» του πατέρα του. Αλλη μία εστία αντιζηλίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Ανασυγκρότηση
***
*
Η ολέθρια σχέση πατέρα και γιου Μπόμπολα
Τα γραφεία της εφημερίδας «Εθνος» στη Μεταμόρφωση Χαλανδρίου τις τελευταίες εβδομάδες μοιάζουν με έρημο τοπίο σαρωμένο από ορμητικό τυφώνα.
Στο ευρύχωρο γραφείο του εμβληματικού εκδότη και δημιουργού της εφημερίδας Γιώργου Μπόμπολα δεν κουνιέται φύλλο. Παρόμοια δυσοίωνη ακινησία επικρατεί σιωπηλά και στο γραφείο του ιδιοκτήτη του εκδοτικού ομίλου Φώτη Μπόμπολα στον ίδιο όροφο. Από τη μεριά του ο τελευταίος, ως μεγαλομέτοχος της επιχείρησης και νυν εκδότης, έχει βάλει λουκέτο. Απαγορεύει πλέον την είσοδο στους 400 απεργούς και απλήρωτους επί πέντε μήνες εργαζομένους στις κτιριακές εγκαταστάσεις. Για τις οφειλόμενες δεδουλευμένες αποδοχές τους δεν κάνει καν κουβέντα. Αντίθετα, επιμένει να δηλώνει ότι προτιμά να πτωχεύσει ο Πήγασος παρά να ξαναβάλει χρήματα στο συγκρότημα.
Ηδη η εκδοτική επιχείρηση που διαφέντευε έως προσφάτως το επιδραστικό MEGA CHANNEL και καθόριζε τις ισορροπίες στα ελληνικά ΜΜΕ βρίσκεται στα χέρια των τραπεζών λόγω των συσσωρευμένων χρεών που ξεπερνούν πλέον τα 160 εκατ. ευρώ. Και όπως όλη η πιάτσα κουβεντιάζει, βαριά ευθύνη φέρει η πολύπλοκη σχέση μεταξύ πατέρα και γιου, που κατέληξε να έχει ολέθριες συνέπειες σωριάζοντας τον άλλοτε κραταιό όμιλο στα σημερινά συντρίμμια του. Τίποτε το παράδοξο. Συμβαίνει κάθε τόσο και στις καλύτερες, μικρές ή μεγάλες, ευκατάστατες ή φτωχές, οικογένειες. Λαχαίνει ακόμη και στις πιο συμβιωτικά ειδυλλιακές, συναισθηματικά αρμονικές και λειτουργικά τακτοποιημένες. Η πολυφωνία των ιδιοσυγκρασιακά αντιφατικών πλευρών των μελών τους πληγώνει ενίοτε τις τρυφερές σχέσεις και δοκιμάζει τους άρρηκτους δεσμούς αίματος της φαμίλιας. Απογοητεύσεις, προσωπικά στοιχήματα, διαφορετικά βιώματα, κορεσμοί, ανταγωνισμοί, συγκρούσεις, διαφωνίες και ρήξεις βγάζουν ενίοτε σκελετούς από το κοινό ντουλάπι που δεν θα φανταζόταν ακόμη και η πιο πλήρης μηχανορραφιών τηλεοπτική σαπουνόπερα.
Αναπόφευκτα, σε έναν μιντιακό χώρο που άλλοτε παλλόταν από έξαψη, ενέργεια και δημιουργική ζωντάνια δεσπόζει πια μια ατροφική ηρεμία που διακόπτεται σποραδικά από το βουητό των διερχόμενων αυτοκινήτων από τη διπλανή Αττική οδό. Στα 88 του χρόνια ο πατριάρχης της οικογένειας Γιώργος Μπόμπολας φέρει βαρέως που η εφημερίδα την οποία έχτισε το 1981 δεν κυκλοφορεί στα περίπτερα εδώ και τρεις εβδομάδες. Σε κάθε ευκαιρία φέρεται να πνέει μένεα κατά του γιου του, λέγοντας οργισμένος σε στενό κύκλο έμπιστων προσώπων ότι «μου έκανε την εφημερίδα ‘‘Αυγή’’. Εγινε αυλάρχης του Τσίπρα, του πήρε τα μυαλά ο Φλαμπουράρης και ιδού τα αποτελέσματα!». Υπάρχουν, άλλωστε, αυτόπτες μάρτυρες μιας ακόμη θυελλώδους σκηνής από το σίριαλ της μεταξύ τους διελκυστίνδας για να πιστοποιήσουν το μέγεθος της οξύτατης αντιπαράθεσής τους.
Τον Δεκέμβριο του 2014, έναν μήνα προτού στηθούν οι εθνικές κάλπες, όταν ο πατέρας πληροφορήθηκε ότι ο γιος του θα συναντούσε τον πιθανότερο νικητή των εκλογών Αλέξη Τσίπρα, περιφερόταν έξαλλος στους διαδρόμους καταφερόμενος εναντίον του παρασκηνιακού φλερτ του διαδόχου του με τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενας τετραπέρατος επιχειρηματίας με τετράγωνη λογική, αλύγιστο πείσμα και ανεξάντλητη υπερδραστηριότητα αντιλαμβανόταν ότι τα νταραβέρια με όσους τον είχαν ενοχοποιητικά εκφοβίσει και απειλητικά στοχοποιήσει δεν θα είχαν καλό τέλος. Μαινόμενος και κατακόκκινος, στα πρόθυρα έκρηξης, κάλεσε σύσκεψη επιτελικών στελεχών -ενόσω η γραμματέας του, η Ντίνα, ετοιμαζόταν να του προσφέρει επειγόντως ένα υπογλώσσιο και αφού ξεθύμανε κατέληξε ζητώντας τη διαμεσολάβησή τους: «Πέστε παρακαλώ στον Φώτη ότι κάνει πάλι λάθος. Εξηγήστε του μήπως και καταλάβει - πριν να είναι αργά».
Ηταν η μόνιμη επωδός του, για να μην αναγκάζεται να διαπληκτίζεται δημοσίως μαζί του, στις νωπές κρίσεις με τον γιο του, οι οποίες μετά από έναν μήνα εκεχειρίας επανέρχονταν δριμύτερες. Αντιθέτως η απειλή ρουτίνας του Φώτη Μπόμπολα περιοριζόταν στο «Θα το κλείσω», εννοώντας τον Πήγασο. Ενα σχεδόν μηρυκαστικό ρεφρέν το οποίο συνόδευε με τη χαρακτηριστική χειρονομία να βγάζει τα κλειδιά από την τσέπη μόλις αισθανόταν ότι στριμωχνόταν από εργαζομένους, προμηθευτές και τραπεζίτες. Οσοι από τους τελευταίους, πάντως, προσέτρεχαν με αμυδρή ελπίδα δικαίωσης προς τον πατέρα παραλάμβαναν την εξίσου κλισέ διατύπωση ότι «γνωρίζω τον τρόπο με τον οποίο έχω μεγαλώσει τα παιδιά μου και εκτιμώ ότι και εκείνα θα ανταποκριθούν στις περιστάσεις». Ετσι κι αλλιώς, ο Γιώργος Μπόμπολας είχε χάσει κάθε έλεγχο στα εκάστοτε πειράματα του Φώτη Μπόμπολα, ενώ συχνά γινόταν αποδέκτης των απαξιωτικών σχολίων εκ μέρους του βλαστού του, σε στυλ «δεν καταλαβαίνει ο γέρος!».
Ο πατέρας Γιώργος Μπόμπολας, πάντως, θεωρείται εμβληματικό πρόσωπο-συνώνυμο της διαπλοκής, καθώς ήταν αυτός που αναλάμβανε την κατασκευή δημοσίων έργων εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και ταυτόχρονα είχε μια εκδοτική αυτοκρατορία. Οι κακές γλώσσες τού απέδωσαν τον χαρακτηρισμό «νταβατζής» και αντίστοιχα στον γιο του Φώτη «μαθητευόμενο νταβατζόπουλο» που πουλάει προστασία με τις πλάτες των άλλων χωρίς να κατέχει το άθλημα. Αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν μάλιστα ότι ο ίδιος έλεγε ότι θα είναι «τροχονόμος» (δηλαδή ρυθμιστής) στις μπίζνες της εποχής ΣΥΡΙΖΑ.
Τα προμηνύματα της κατάρρευσης της εκδοτικής επιχείρησης που θα διέσχιζε πρώτα τις Συμπληγάδες είχαν διαφανεί από τις αρχές του νέου αιώνα, όταν ο Φώτης Μπόμπολας πήρε τον έλεγχο της εταιρείας και βαθμιαία το πηδάλιο των χειρισμών της.
Ο πατέρας του συνέχισε κάθε ημέρα να βρίσκεται στο γραφείο, παρότι συνήθιζε για πολλά χρόνια να σηκώνεται από τις 5 το πρωί και να πηγαίνει στα εργοτάξια, ώστε να τον βρίσκουν εκεί οι εργάτες όταν έφταναν στις 6.30 για να δουλέψουν. Μετά ερχόταν στο γραφείο της εφημερίδας, τα ηνία της οποίας είχε προαποφασίσει να παραδώσει στον μεγαλύτερο γιο του, όσο κι αν οι δυο τους διέφεραν τόσο σε χαρακτήρα και ταμπεραμέντο όσο και σε συμπεριφορά.
Με καταγωγή από τη Μάδαινα του Δήμου Μεσσήνης και μεγαλωμένος στον Πειραιά, ο Γιώργος Μπόμπολας, το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά αριστερής αντιστασιακής οικογένειας που γνώρισε κατατρεγμούς και στερήσεις, κατάφερε, παρότι ξεκίνησε από χαμηλά και με φάκελο κομμουνιστή στην Ασφάλεια, να εξελιχθεί σε αυτοδημιούργητο και επιτυχημένο επιχειρηματία.
Απόφοιτος του Πολυτεχνείου, ίδρυσε το 1977 την κατασκευαστική εταιρεία Ακτωρ ανοίγοντας νέους, προσοδοφόρους δρόμους στο αργοκίνητο και κλειστό σύστημα των δημόσιων προμηθειών. Ανθρωπος της πιάτσας, ορθολογιστής, εγκρατής, αλλά γαλαντόμος και κυρίως οξύνους, ξεδίπλωσε το ταλέντο του πέρα από τις μπουλντόζες και τις μπετονιέρες του τομέα των εργολαβιών στον διευρυμένης επιρροής κλάδο των ΜΜΕ. Το 1981 δημιούργησε την πρωτοποριακή για την εποχή πολύχρωμη εφημερίδα ταμπλόιντ «Εθνος», που έκανε ασύλληπτα κυκλοφοριακά ρεκόρ καθώς συνδέθηκε με το ορμητικό ρεύμα της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου. Οκτώ χρόνια αργότερα ακολούθησε η ανάληψη, μαζί με άλλους παραδοσιακούς εκδότες, της για πρώτη φορά προσωρινής άδειας για τη λειτουργία ιδιωτικής τηλεόρασης.
Ο πρώτος ελληνικός τηλεοπτικός ιδιωτικός σταθμός πανελλαδικής εμβέλειας με την ονομασία MEGA, τον οποίο με περηφάνια καυχιόταν ότι ο ίδιος έστησε, εξέπεμψε το σήμα του στις οθόνες της επικράτειας στα τέλη του 1989. Ο άνθρωπος που απεχθανόταν να αποκαλούν «μεγιστάνα», όσο κι αν εμπνεόταν από το μαχητικό επονίτικο πνεύμα των νεανικών του χρόνων, ενσάρκωνε πλέον την αίγλη του επιχειρηματία που γνώριζε εκ του σύνεγγυς τους εκάστοτε τελετουργικούς κώδικες των διαδρόμων της εξουσίας. Την ίδια περίοδο ο πρωτότοκος γιος του Φώτης, με πρωτοποριακή, καινοτόμα και συχνά περιπετειωδώς ανατρεπτική αντίληψη για τις στερεότυπες επιχειρηματικές δραστηριότητες, προτιμούσε τη διάνοιξη του δικού του ατίθασου μονοπατιού. Πρωτεργάτης αλλά και συμμέτοχος σε επιχειρήσεις της διασκέδασης και του θεάματος, έχτιζε το δικό του προφίλ στη σόουμπιζ.
Υπήρξε, μεταξύ άλλων, ιδιοκτήτης του εμβληματικού συναυλιακού κλαμπ «Ρόδον», στην οδό Μάρνη, καθώς και του πολυχώρου «Στοά» στην Πατησίων και Κοδριγκτώνος γωνία. Ωστόσο το διαφορετικό όραμα μεταξύ πατέρα και γιου, από το οποίο αντλούσαν κατευθυντήριες πορείες, έφερε αμφότερους σε διενέξεις. Ο πατέρας ήταν πιο στοχαστικός, μιλούσε για ξένες αγορές, χρηματιστήρια, νομίσματα, κατασκευές, σχολίαζε την Ιστορία, την πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις με την ίδια άνεση που απήγγελλε από στήθους ποιήματα του Καβάφη και άλλων γνωστών Ελλήνων ποιητών. Ο γιος ήταν πιο άμεσος και πιο απλός, σχεδόν φλατ στις λιτές, αχρωμάτιστες τοποθετήσεις του, ενώ μονίμως ήθελε να αναπτύξει τα συνήθως θολά, αμφιβόλου αποτελεσματικότητας δικά του άμεσα σχέδια, λένε όσοι τους συναναστράφηκαν από κοινού. Είχε όμως και τα δίκια του σε ό,τι αφορούσε τον εκσυγχρονιστικό εμπλουτισμό της εταιρείας με φρέσκες ιδέες.
Στο κάτω-κάτω πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Πήγασος Εκδοτικής, κάτοχος των μετοχών της οικογένειας στο κανάλι και πλειοψηφών μέτοχος του MEGA ήταν. Θα έκανε ό,τι γούσταρε σε ό,τι ήταν δικό του. Εβρισκε νέα στελέχη και ακουμπούσε πάνω τους. Βασιζόταν σε αυτούς με τυφλή εμπιστοσύνη. Οταν, όμως, αυτοί τον παρέσυραν σε υπερβολικά έξοδα, ο πατέρας γινόταν έξαλλος. Δεν καταλάβαινε γιατί ο γιος του εμπιστευόταν για συμβουλές περισσότερο από αυτόν έναν ξένο. Και ενόσω ο Φώτης προστάτευε τις επιλογές του, ο κύριος Γιώργος -όπως τον αποκαλούσαν στο συγκρότημα- τις αμφισβητούσε καλλιεργώντας μόνιμες εστίες σύγκρουσης, που όσο γρήγορα έσβηναν, άλλο τόσο σύντομα αναζωπυρώνονταν. Και βέβαια ο πατριάρχης της οικογένειας ήταν καχύποπτος -ενδεχομένως δικαιολογημένα- για τις «ειδικές τραβηχτικές» και τη σπατάλη χρημάτων που κυριολεκτικά πετιούνταν με ευθύνη του γιου του από το παράθυρο. Ο ίδιος μπορεί να χρησιμοποιούσε το εκδοτικό του δημιούργημα, αλλά δεν το απομυζούσε. Μυθικός έχει μένει στις εγκαταστάσεις του Χαλανδρίου ο άγριος καβγάς του πατέρα με κορυφαίο στέλεχος επιλογής του γιου. Τον είχε αρπάξει από το πέτο και τον στριφογύριζε μέσα στο γραφείο του φωνάζοντας: «Πες μου γιατί με κλέβεις».
Η γραμματέας τρόμαξε τόσο που κάλεσε τη φρουρά του τρεις φουσκωτούς που στάθηκαν με το αυτί κολλημένο πάνω στην πόρτα του γραφείου, μήπως και χρειαστεί να επέμβουν για να προλάβουν εκτεταμένες χειροδικίες. Προφανώς σε τέτοιες συνθήκες ανταγωνιστικών παθών προκοπή δεν γίνεται. Εξάλλου στο υπόβαθρο των μεταξύ τους αντιμαχιών στεκόταν τσιμενταρισμένο το χρήμα. Οχι πως ο Φώτης ήταν οικονομικό αποπαίδι σε σχέση με τον μικρότερο αδελφό του, Λεωνίδα, ισχυρό μέτοχο της κατασκευαστικής Ελλάκτωρ. Ανεξάρτητα από το αν ο πατέρας του μιλούσε με τρυφερότητα για την αγαπημένη του κόρη Μαρία και εκθείαζε τις σπουδές του βενιαμίν, ενώ στις όποιες επιτυχίες του πρωτότοκου απέφευγε να αναφερθεί, ο Φώτης και ένα υπέροχο 25μετρο σκάφος τύπου Swan έχει στην κατοχή του και σωστό πύργο διαθέτει στο Παλαιό Ψυχικό. Ωστόσο, λέγεται ότι στην περίπτωση της συμμετοχής του στη λίστα Λαγκάρντ ζορίστηκε οικονομικά. Και φυσικά μόνο στα πιο παράτολμα όνειρά του θα μπορούσε να είναι κάτοχος του αμύθητου, λόγω των αστρονομικών μερισμάτων, «πόθεν έσχες» του πατέρα του. Αλλη μία εστία αντιζηλίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου