*
«Γιατί ψηφίζουμε κάποιον που δεν φορά γραβάτα, βάφει τα μαλλιά του ή φορά στολές παραλλαγής;»
ΟΚ, υποθέτω ότι αυτός που δεν φορά γραβάτα είναι ο Τσίπρας, εκείνος που φορά στολές παραλλαγής είναι ο Καμμένος, αλλά μου διαφεύγει εντελώς ποιος βάφει τα μαλλιά του. Με την απορία με άφησε ο ντετέκτιβ Στέλιος, που βάλθηκε τώρα στα στερνά ν’ ανοίξει γραφείο ερευνών. Να το θυμηθώ αν χαθούν ποτέ οι γάτοι μου, ένα τηλεφωνάκι στον Ράμφο και σώθηκα!
Πέρα από πλάκα όμως, είπε και κάποια πολύ χοντρά ο κύριος Στέλιος. Είπε, ας πούμε, ότι η κυβέρνηση είναι ένα γκρουπ ψυχοθεραπείας, ότι ο ελληνικός λαός είναι ψυχικά ανασφαλής, ότι κάποιοι κρύβουνε ψυχικά πράγματα, ότι οι Αγανακτισμένοι ήταν κάτι καταθλιπτικοί τύποι που ποτέ δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν την κατάθλιψή τους και άλλα τέτοια εδώδιμα και παρφουμέ. Λες και άκουγα κάτι σταλίνια από τη δεκαετία του ογδόντα, που την πέφτανε σ’ εμάς της ανανεωτικής αριστεράς. Γιατί ήμασταν βλαμμένα…
Όπως βλαμμένος μοιάζει ο ελληνικός λαός στα μάτια του Ράμφου. Γιατί δεν κάθεται στ’ αυγουλάκια του, γιατί επιμένει να αντιστέκεται, γιατί δεν λέει να σκύψει το κεφάλι και να δηλώσει «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω». Κι η γκρίνια ακόμη του Έλληνα και της Ελληνίδας τους ενοχλεί κάτι τύπους σαν τον κύριο Στέλιο και η μουρμούρα και η μούντζα. Μας θέλουν όλους και όλες τακτοποιημένους και τακτοποιημένες στο ράφι, σαν τα κουταλοπήρουνα. Σαν τα στρατιωτάκια, τα ακούνητα, τα αμίλητα, τα αγέλαστα. Κι αν δεν είμαστε έτσι, τότε είμαστε σίγουρα ψυχοπαθείς. Τότε έχει στρίψει η βίδα, έχει λασκάρει. Και μόνο ένας «Κύκλος Ιδεών» μπορεί να έρθει, να μας αγκαλιάσει και να μας σώσει!
Ανασυγκρότηση
***
*
Όταν η φιλοσοφία συναντάει την ψυχιατρική στο λόγο του Στέλιου
Είναι μια απ’ αυτές τις μέρες. Είναι μια μέρα πόνου για το Λονδίνο, θλίψης για τη Μυτιλήνη και παραληρήματος για το διαδίκτυο. Όπου τρεντάρει νούμερο ένα ο #παπαπούτσας και πέφτει μαλλιοτράβηγμα για το αν και κατά πόσο ήταν σιχαμένος που την έβγαλε και την έπαιξε στο λεωφορείο ο ενδεδυμένος το σχήμα. Τρελάδικο σας λέω κι ένας γνωστός μου έγραψε ότι δεν πρέπει να πολυγκρινιάζουν οι γυναίκες γι’ αυτές τις ιστορίες γιατί σημασία έχουν άλλα πολύ σοβαρότερα ζητήματα όπως η εξίσωση των μισθών. Ελλαδάρα, η χώρα της χαράς…
Όλα αυτά βεβαίως, ωχριούν εμπρός στην επανεμφάνιση Ράμφου. Στο καινούριο του κήρυγμα για τη φυλή και το έθνος από τον άμβωνα του «Κύκλου Ιδεών». Που είναι αυτό το κόμμα που δεν είναι κόμμα (Παΐσιος φάση κι έτσι), φτιαγμένο από τον Μπένυ επίτηδες για να σπάει τα νεύρα της Γεννηματά. Κι έκανε και συνέδριο με τίτλο «Η Ελλάδα μετά», όπου συναντήθηκαν στο πάνελ ο Ευάγγελος με τον Ράμφο. Για κουβεντούλα εφ’ όλης της ύλης.
Τα του Βενιζέλου δεν θα τα σχολιάσω γιατί δεν φτάνει η διάνοιά μου τέτοια ύψη. Ένα κακόμοιρο πτυχίο Φυσικού έχω κι εγώ, πώς να τα βάλω με Συνταγματολόγους; Το είπε κι ο γίγαντας ο Χαρδούβελης άλλωστε, στην παρουσίαση του βιβλίου που εξέδωσε ο Ευάγγελος για τα Μνημόνια:
«Στο μέλλον οι ξένοι, θα θυμούνται από την Ελλάδα δύο πράγματα. Τους αρχαίους ημών προγόνους και το PSI!”
Κάνω την πάπια λοιπόν και προχωρώ στον κύριο Στέλιο. Ο οποίος κύριος Στέλιος αφού πρώτα έκανε το σταυρό του («Η ορθόδοξη συνείδηση είναι η πυξίδα που μας κατευθύνει») και ακολούθως έφτυσε στον κόρφο του («Πρέπει να σεβαστούμε την ελληνική ψυχή»), αναρωτήθηκε άνευ ευτελείας:
*
Η ρομφαία του Ράμφου
Είναι μια απ’ αυτές τις μέρες. Είναι μια μέρα πόνου για το Λονδίνο, θλίψης για τη Μυτιλήνη και παραληρήματος για το διαδίκτυο. Όπου τρεντάρει νούμερο ένα ο #παπαπούτσας και πέφτει μαλλιοτράβηγμα για το αν και κατά πόσο ήταν σιχαμένος που την έβγαλε και την έπαιξε στο λεωφορείο ο ενδεδυμένος το σχήμα. Τρελάδικο σας λέω κι ένας γνωστός μου έγραψε ότι δεν πρέπει να πολυγκρινιάζουν οι γυναίκες γι’ αυτές τις ιστορίες γιατί σημασία έχουν άλλα πολύ σοβαρότερα ζητήματα όπως η εξίσωση των μισθών. Ελλαδάρα, η χώρα της χαράς…
Όλα αυτά βεβαίως, ωχριούν εμπρός στην επανεμφάνιση Ράμφου. Στο καινούριο του κήρυγμα για τη φυλή και το έθνος από τον άμβωνα του «Κύκλου Ιδεών». Που είναι αυτό το κόμμα που δεν είναι κόμμα (Παΐσιος φάση κι έτσι), φτιαγμένο από τον Μπένυ επίτηδες για να σπάει τα νεύρα της Γεννηματά. Κι έκανε και συνέδριο με τίτλο «Η Ελλάδα μετά», όπου συναντήθηκαν στο πάνελ ο Ευάγγελος με τον Ράμφο. Για κουβεντούλα εφ’ όλης της ύλης.
Τα του Βενιζέλου δεν θα τα σχολιάσω γιατί δεν φτάνει η διάνοιά μου τέτοια ύψη. Ένα κακόμοιρο πτυχίο Φυσικού έχω κι εγώ, πώς να τα βάλω με Συνταγματολόγους; Το είπε κι ο γίγαντας ο Χαρδούβελης άλλωστε, στην παρουσίαση του βιβλίου που εξέδωσε ο Ευάγγελος για τα Μνημόνια:
«Στο μέλλον οι ξένοι, θα θυμούνται από την Ελλάδα δύο πράγματα. Τους αρχαίους ημών προγόνους και το PSI!”
Κάνω την πάπια λοιπόν και προχωρώ στον κύριο Στέλιο. Ο οποίος κύριος Στέλιος αφού πρώτα έκανε το σταυρό του («Η ορθόδοξη συνείδηση είναι η πυξίδα που μας κατευθύνει») και ακολούθως έφτυσε στον κόρφο του («Πρέπει να σεβαστούμε την ελληνική ψυχή»), αναρωτήθηκε άνευ ευτελείας:
«Γιατί ψηφίζουμε κάποιον που δεν φορά γραβάτα, βάφει τα μαλλιά του ή φορά στολές παραλλαγής;»
ΟΚ, υποθέτω ότι αυτός που δεν φορά γραβάτα είναι ο Τσίπρας, εκείνος που φορά στολές παραλλαγής είναι ο Καμμένος, αλλά μου διαφεύγει εντελώς ποιος βάφει τα μαλλιά του. Με την απορία με άφησε ο ντετέκτιβ Στέλιος, που βάλθηκε τώρα στα στερνά ν’ ανοίξει γραφείο ερευνών. Να το θυμηθώ αν χαθούν ποτέ οι γάτοι μου, ένα τηλεφωνάκι στον Ράμφο και σώθηκα!
Πέρα από πλάκα όμως, είπε και κάποια πολύ χοντρά ο κύριος Στέλιος. Είπε, ας πούμε, ότι η κυβέρνηση είναι ένα γκρουπ ψυχοθεραπείας, ότι ο ελληνικός λαός είναι ψυχικά ανασφαλής, ότι κάποιοι κρύβουνε ψυχικά πράγματα, ότι οι Αγανακτισμένοι ήταν κάτι καταθλιπτικοί τύποι που ποτέ δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν την κατάθλιψή τους και άλλα τέτοια εδώδιμα και παρφουμέ. Λες και άκουγα κάτι σταλίνια από τη δεκαετία του ογδόντα, που την πέφτανε σ’ εμάς της ανανεωτικής αριστεράς. Γιατί ήμασταν βλαμμένα…
Όπως βλαμμένος μοιάζει ο ελληνικός λαός στα μάτια του Ράμφου. Γιατί δεν κάθεται στ’ αυγουλάκια του, γιατί επιμένει να αντιστέκεται, γιατί δεν λέει να σκύψει το κεφάλι και να δηλώσει «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω». Κι η γκρίνια ακόμη του Έλληνα και της Ελληνίδας τους ενοχλεί κάτι τύπους σαν τον κύριο Στέλιο και η μουρμούρα και η μούντζα. Μας θέλουν όλους και όλες τακτοποιημένους και τακτοποιημένες στο ράφι, σαν τα κουταλοπήρουνα. Σαν τα στρατιωτάκια, τα ακούνητα, τα αμίλητα, τα αγέλαστα. Κι αν δεν είμαστε έτσι, τότε είμαστε σίγουρα ψυχοπαθείς. Τότε έχει στρίψει η βίδα, έχει λασκάρει. Και μόνο ένας «Κύκλος Ιδεών» μπορεί να έρθει, να μας αγκαλιάσει και να μας σώσει!
---
---
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου